پیکر تراش پیرم و با تیشه خیال یک شب تو را ز مرمر شعر آفریده ام تا در نگین چشم تو نقش هوس نهم ناز هزار چشم سیه را خریده ام بر قامتت که وسوسه شستشو در اوست پاشیده ام شراب کف آلود ماه را تا از گزند چشم بدت ایمنی دهم دزدی ده ام ز چشم حسودان نگاه را تا پیچ و تاب قد تو را دلنشین کنم دست از سر نیاز به هر سو کشیده ام اما تو چون بتی که به بت ساز ننگرد در پیش پای خویش به خاکم فکنده ای مست از می غروری و فارغ ز یاد من گویا دل از کسی که تو را ساخت کنده ا ی زنهار که در پس این پرده غرور آن بت تراش بوالهوس چشم بسته ام روزی که خشم عشق تو دیوانه ام کند بینند سایه ها که تو را هم شکسته ام
| Design By : Pichak |
